عجول بودن، کم صبری و در نتیجه زود رها کردن کارها باعث ناتمام ماندن و به نتیجه مطلوب نرسیدن فعالیت ها می شود. این امر، خود از عوامل ایجاد و نیز تقویت روحیه اهمال کاری است.

یکی از عوامل اهمال کاری، سنگین بودن کارها و یا طولانی بودن زمان پایان آن است. بدین جهت باید در همه امور حد اعتدال مراعات شود، حتی در عبادت.

بسیاری از اهمال کاری ها نتیجه لذت جویی آنی و بی تابی در رسیدن به خوشی زودرس است. مانند شخصی که شب امتحان به برنامه های جدی درسی خود بی اعتناست، و وقت خود را به بازی، شب نشینی و تفریح می گذراند.

عدم مهارت کامل در انجام کار.

نداشتن برنامه معین و مشخّص در زندگی و عدم زمان بندی.

نداشتن نظم در کارها و عدم مراعات اولویت ها.

گاه انسان به کاری مبادرت می ورزد در حالی که آن کار از حد توان و طاقت او به مراتب فراتر است. این جا شخص با انتخاب غلط، زمینه اهمال کاری برای خود را فراهم می سازد.

گاهی شکست های گذشته، زمینه اهمال کاری و بی تفاوتی شخص می شود. چون خود را در انجام کار ناتوان دیده رغبتی برای شروع مجدد کار در خود نمی بیند.
نامعلوم بودن آینده و بلاتکلیف بودن.

اضطراب و نگرانی.

انجام دادن هر کاری در غیر زمان معین، مانند کوتاهی در مطالعه، درس و یا نخواندن نماز در اول وقت.

کم دیدن موفقیت ها.

احساس حقارت و خودکم بینی.

گاهی اهمال کاری بر اثر شرایط محیطی و ارتباط با انسان ها پدید می آید، همچون:

مقایسه نادرست با دیگران.

نارضایتی از وضع موجود.

لج بازی با دیگران.

استیلای خشم و غضب از دیگران.

هم نشینی با افراد اهمال کار.


منبع: حوزه نت